Het idee was; lekker wandelen in het park, ’ter ontspanning’.. maar ik was heel even vergeten dat het geen juli meer is. ’t Is oktober, 4 oktober om precies te zijn.
Pikkedonker.

En op het moment dat ik een smerige Quentin Tarantino scéne in mijn hoofd afspeel waarin ik zelf het slachtoffer ben zie ik daadwerkelijk iets of iemand het smalle grindpad blokkeren.

Slik.
Ook even vergeten: dit park wordt beheerd door een stel stoere Schotse hooglanders.. (als ik het woord hooglanders toch eens zou kunnen vervangen door muzikanten.. okay.. ik dwaal af.. hetgeen in het park ook gebeurde trouwens).
De woorden van moeders tijdens een eerdere ontmoeting met ’t beest: ‘Kel, niet zo dichtbij! Straks valt-ie je aan!’, schieten door mijn hoofd. Wat een onzin. Bij daglicht.

Nu piep ik wel anders. Mamaaa, help!

Dus vervolg ik mijn spooktocht FFW terwijl mijn gedachte schakelt van bloederige afslachting naar (slecht) stripverhaal, waarin een galopperende Mister Highlander een verdwaald meisje achterna zit die een sprintje trekt richting de hoogste boom.

Terug naar de realiteit.
De grazende buffalo geeft geen kick.

Misschien viert-ie vandaag wel Mensendag en ben ik de dans ontsprongen – lucky me!